کارشناس مسائل خانواده می‌گوید اگر زنان تلاش کنند با ظاهر و جسم‌‌شان به جلب توجه برسند، مسلماً استعداد‌های باطنی‌شان دفن میماند.
به نقل از آرشانیوز ، برنامه این هفته «چراغ» با حضور فاطمه منتظری، محقق و پژوهشگر حوزه خانواده برگزار شد. وی مترجم تعداد زیادی از مقالات و کتب علمی اسلامی از زبان آلمانی به فارسی و مشاور و مبلّغ خانواده، دکترای تکنولوژی آموزشی و دارای مدرک BBA مدیریت اجرایی است که به موضوع «نقش پوشش و رفتارهای عفیفانه در میزان احترام به ارزش‌های درونی زنان» پرداخت.
وی در این برنامه با اشاره به پژوهش‌های متعددی که در حوزه خانواده و زنان دارد، گفت: تحقیقات علمی و پزشکی روز نشان داده می‌دهد که زنان ذاتاً دنبال کشف شدن هستند و دوست دارند کسی باشد که آنها را کشف کند. کشف با درونیات کار دارد نه با ظاهر انسان؛ پس طبیعتاً حقایقی، استعدادهایی، قابلیت‌هایی در درون خانم‌ها وجود دارد که دوست دارند دیده شوند. باز هم همین تحقیقات نشان می‌دهد که اگر زنان با ظاهرشان سنجیده شوند، مسلماً استعدادها و قابلیت‌های فرد دفن‌شده و قربانی می‌شود.
منتظری با اشاره به اینکه زنان صاحب دو استعداد یعنی دل‌فریبی و دلربایی هستند که در آنها جنبه ذاتی دارد، گفت: این استعداد را خدا برای بهره بردن داده است، اما مدیریت بهره‌‌بری مهمترین نکته است. اگر زنان تلاش کنند با ظاهر و جسم‌‌شان به جلب توجه برسند، مسلماً استعداد‌های باطنی‌شان دفن میماند و جایی برای کشف باقی نمی‌‌ماند، چرا که در این صورت اصولاً دنبال هدف سهل‌الوصول‌‌‌تر و زود بازده‌تری هستند. اگر زنان تنشان را برای دیگران هدف قرار دهند، طبیعتاً آنها هم تلاش نمی‌کنند به باطنیات آن زن راه پیدا کنند.
این پژوهشگر حوزه خانواده یکی از بزرگ‌‌ترین ثمرات انقلاب اسلامی را بازتعریف شخصیت متعالی زن در جهان معرفی کرد و گفت: اینکه زن رکنی از اجتماع است و حق حضور و ظهور در اجتماع را دارد و باید داشته باشد، اما در عین حال باید راهی امن‌‌تر را برای این ظهور و حضور به او معرفی کرد، راهی که او را اقناع معنوی کند، و اینکه آگاه شود اگر تنش ابزار قرار بگیرد، مثل آن چیزی که در دنیا شایع است یا قبل از انقلاب شایع بود – او ابزاری جنسی خواهد بود و نیز تبدیل به یکی از جلوه‌های تبلیغاتی می‌شود. اینجا دیگر کسی دنبال شخصیت باطنی او نخواهد بود، یا به تعبیری بگوییم جنسیت زن، مانع بروز شخصیت او خواهد شد.
وی خاطر نشان کرد: هیچ‌کس با این مسأله که زنان شکل آراسته و لباس آراسته‌‍‌ای داشته باشند، مخالفتی ندارد. طبیعی است که ما الان در قرنی هم زندگی می‌کنیم که همه آراستگی را خوب می‌‌شناسند و می‌‌دانند در هر محیطی متناسب با آن باید ظاهر بشوند، اما آرایش‌کردن یعنی بیشتر به چشم آمدن. دو مفهوم داریم؛ یکی به نام چشم‌‌نوازی و دیگری چشم‌گیری. آرایش، چشمگیر شدن است. خب من از چه راهی می‌خواهم چشمگیر شوم؟ از راه شخصیتم، یا از راه جنسیتم چشمگیر بشوم؟ این مسئله اشاره به همان مدیریت استعداد‌هاست که اشاره داشتیم. وقتی من با جنسیتم بخواهم به نتیجه برسم، شاید سرگرم‌کننده باشم، شاید به عنوان یک ابزار برای بعضی‌‌ها باشم و یا برای صرف وقتشان و یا اوقات فراغتشان به حساب بیایم. اما بعد از آن چطور؟ این امر فقط مدت محدودی دوام خواهد داشت؛ زیرا انسان، ساز و کار تفکرش این است که تنوع را دوست دارد و خصوصاً در آقایان، به خاطر ترشح خاص هورمون دوپامین در مغزشان، این تنوع‌‌طلبی پررنگ‌‌تر است تا بین بانوان.
این کارشناس و مشاور حوزه خانواده در بخش دیگری از سخنانش اشاره کرد: کاهلی و عدم توجه خانواده‌ها نسبت به تربیت دختران و پسران خصوصاً از اوایل دوران کودکی، سبب می‌شود که در بزرگسالی کار برای فرزند نوجوان و جوان ما سخت شود. باید از همان ابتدای تولد تربیت را شروع کنیمتا مزه و لذت این احترام را به دختران و پسران بابت احترام گذاشتن بچشانیم و آموزش بدهیم؛ مثلاً فرض بگیرید والدین لذت یک غذای خوشمزه را گاهی به اجبار به بچه می‌چشانند، بچه می‌گوید دوست ندارم، نمی‌خواهم بخورم، می‌گوید تو بخور، تو یک لقمه بخور، دقت می‌کنید؟ ما آنجا هم‌ّ و غمّ از خودمان نشان می‌دهیم.
